Als het doek valt

Zonder publiek

In Zonder publiek, de debuutroman van Marjolein Beumer, staat actrice Catherina Pecheur zowel op het toneel als daarbuiten graag in de schijnwerpers. Haar carrière en eigenzinnige persoonlijkheid gaan ten koste van de relatie met haar dochter Laura. Catherina is ‘nooit een moedermoeder geweest, meer een sprookjesfiguur. Een feeërieke verschijning waaraan alles ruiste en rinkelde (…), betoverend maar onbereikbaar’.

De moeilijke relatie neemt een nieuwe wending als Catherina beginnende alzheimer krijgt en het iedere ochtend is ‘alsof de nacht meer gaten in haar bewustzijn heeft geslagen’. Ze haalt de banden met de labiele Laura aan, net op een moment dat Laura’s eigen dochter de banden met haar ouders verbreekt. Laura is ‘als een puzzel die uit elkaar gevallen is en het lukt maar niet om de stukjes weer aan elkaar te leggen’. Datzelfde geldt ergens ook voor Catherina, oud worden is ‘de lastigste rol die ze ooit heeft gespeeld’.

In hoofdstukken die afwisselend vanuit Catherina en Laura geschreven zijn, schetst de auteur hoe de alzheimer hun leven in sluipt, oud zeer bovenhaalt, maar de familie ook dichter bij elkaar brengt. Op geslaagde wijze zet Beumer haar personages neer: de dementerende Catherina schittert op papier, terwijl de kwetsbaarheid van Laura van de pagina’s spat.