Over de schreef

• L’amant double – In therapie bij een tweeling

Chloé, 25 jaar, woont alleen, heeft geen contact met haar moeder, kent haar vader niet en was als kind ‘een ongelukje’. Ze voelt zich ‘leeg’.

Al in de eerste tien minuten van L’amant double (regie: François Ozon) komen we dat allemaal te weten als ze op aanraden van haar gynaecoloog een psychiater consulteert vanwege onverklaarde buikklachten. Die psychiater gaat vervolgens professioneel behoorlijk over de schreef als hij een verhouding met haar begint en met haar gaat samenwonen. Dan ontdekt Chloé dat haar geliefde een deel van zijn leven verborgen houdt. Hij heeft een tweelingbroer, die ook psychiater is, en die zijn patiënten heel ‘anders’ benadert dan zijn broer. Ook bij hem gaat Chloé in therapie, ook met hem begint ze een affaire.

Vervolgens ontwikkelt zich een thrillerachtig drama waarin (parasitaire) tweelingen, spiegelbeelden, erotiek en verlangen, macht en kinky seks mixen tot een semifreudiaans brouwsel. Dat alles gehuld in een bewust nogal steriel uitgevallen omgeving – zowel qua kleuren en aankleding als qua innerlijke zieleroerselen. Thematisch knoopt de film aan bij eerder werk van Ozon – wiens protagonisten vaak hun verbeelding nodig hebben om zich staande te houden in de werkelijkheid – en bij films van illustere voorbeelden als Brian De Palma, David Cronenberg en Alfred Hitchcock.