- We wantrouwen ons hart teveel en ons hoofd niet genoeg
Vanaf 2015 werken gemeenten, welzijn- en zorgorganisaties met de nieuwe wet- en regelgeving in het sociaal domein. De Wmo 2015, Participatiewet, Jeugdwet en Passend Onderwijs zijn van kracht. Maar wat betekent dat nu voor de praktijk?
Mensen ontfermen zich ergens over als ze zelf vinden dat datgene wat ze doen heel erg belangrijk is en dat er iemand is die al dan niet expliciet zegt: “Dit is van jou, zorg er alstublieft goed voor.” Maar wat, als diezelfde mensen zichzelf vergeten en ‘slaaf’ worden van wet- en regelgeving, verstikkende protocollen en – niet in de laatste plaats – een hang naar perfectionisme?
Wat betekent het, dat het misschien fout gaat of anders loopt dan jijzelf vindt dat het moet gaan?
Als je met elkaar in een goede dialoog weet uit te zoeken wat de “bedoeling” is, dan krijgt iedere klus die gedaan moet worden betekenis; omdat men weet wat dat bijdraagt aan het antwoord of de oplossing van – soms zeer complexe – opgaven.
Onder de titel “HET CJG ONTSLOTEN” waren dit de thema’s bij een inspirerende ontmoeting op 13 oktober 2016, georganiseerd door het Centrum voor Jeugd en Gezin Westerkwartier (Gemeente Westerveld, Groningen). Centraal in de presentatie van Peter Paul J. Doodkorte, partner bij Vondel & Nassau stonden nu eens niet de ‘grote’ thema’s bij de decentralisaties binnen het sociaal domein, maar de persoon van de hulpverlener zelf als instrument bij de vormgeving van betekenisvolle ondersteuning en zorg.
Deze video toont de leidraad voor het gesprek.
Verruim de horizon 